Op weg terug

Het hotel was redelijk comfortabel, al had ik er niet op gerekend dat het onmogelijk was om de herrie van het Bangladese verkeer buiten te sluiten. Het bed was zo comfortabel dat het bijna zeer deed. In Dhaka aangekomen gisteren waren wij zo moe dat we na een bescheiden lunch eerst hebben gerust. We hadden beiden geen behoefte om meer van Dhaka te gaan zien, maar de tijd te nemen om uit te rusten. De airco in de kamer werkte goed. Zo goed, dat ik eerst een hemd heb aangetrokken en vervolgens nog een trui en tenslotte de technische dienst heb gebeld om hem hoger te zetten, want dat lukte me niet.
Pas onder de hete douche realiseerde ik me hoe koud ik het gekregen had.
Ik zit nu in een rustig hoekje op het vliegveld van Dhaka. Het vervoer naar het vliegveld ging heel gesmeerd. Op het vliegveld werd ik steeds uit de zeer lange rijen geplukt en met voorrang behandeld. Dat zal ik wel nooit begrijpen. Ik heb er ook niet tegen geprotesteerd.