Woensdag 26 oktober
Door: Theo
Blijf op de hoogte en volg Theo
26 Oktober 2011 | Bangladesh, Mymensingh
De laatste dag in Mymensingh. Nog veel losse eindjes. Na het ontbijt nog even rustig rond gekeuteld en vervolgens de verslagen nog wat bijgewerkt. Nog wat foto’s op de site geplaatst van de eerste dagen, omdat we toen nog geen internet hadden. Begonnen aan het uitwerken van de les over het opbouwen van een onderwijs programma voor CP kinderen die wèl kunnen leren. Het lijken vooral vanzelfsprekendheden, maar worden hier genoteerd als briljante gedachten.
Bij de lunch afscheid genomen van de gemeenschap bij de broeders. Hartverwarmend. Ik was er behoorlijk emotioneel bij. Dit is nog eens een andere school dan wat ik tot nu toe heb gevolgd. Ik kreeg zelfs cadeautjes: een geweven tapijtje van 50 bij 50, erg mooi, en wat breekbaars dat ik thuis moet uitpakken.
Na de lunch nog een evaluatiegesprek met Br Eric over het vredesonderwijs, naar aanleiding van mijn verslag daarover. Vervolgens een laatste gesprek met Broeder Frank, die heel blij was met mijn aanwezigheid en hoopte dat ik zou terugkomen. Hij was bang geweest dat ik last had gehad van het religieuze karakter van hun gemeenschap. Ik kon hem gerust stellen. Hoewel ik hun beleving niet deelde en er ook niet te vaak aan wilde participeren, stoorde het me in het geheel niet. Het bindt de mensen hier sterk aan elkaar en geeft daardoor een kracht aan de organisatie die enorm is.
Broeder Frank had voor ons een hotel geregeld in Dhaka voor morgen waarbij hij vertelde dat we wel ongedierte spray moesten meenemen en muskieten netten. Het leek mij leuker om wat comfortabeler te slapen en ook Ria even een korte break te bieden uit de viezigheid hier. Ria vond het wel moeilijk om daar geld aan uit te geven, zelfs als het mijn geld is. Zelf heb ik natuurlijk ook wel behoefte aan schoon.
Wellicht maakt ze zich ook zorgen over de rolstoel die ze nog te kort komt. Het is (voor ons: maar) 200 euro. Hier erg veel geld. Nou, die rolstoel komt er toch wel.
Het is wel een gek gevoel om de boel hier gewoon weer achter te laten morgen. De ellende en armoe blijft gewoon hier. Onze bijdrage is niet eens een druppel.
Ria komt et thuis, dus het is weer tijd voor een uurtje doelloos lopen.
Bij de lunch afscheid genomen van de gemeenschap bij de broeders. Hartverwarmend. Ik was er behoorlijk emotioneel bij. Dit is nog eens een andere school dan wat ik tot nu toe heb gevolgd. Ik kreeg zelfs cadeautjes: een geweven tapijtje van 50 bij 50, erg mooi, en wat breekbaars dat ik thuis moet uitpakken.
Na de lunch nog een evaluatiegesprek met Br Eric over het vredesonderwijs, naar aanleiding van mijn verslag daarover. Vervolgens een laatste gesprek met Broeder Frank, die heel blij was met mijn aanwezigheid en hoopte dat ik zou terugkomen. Hij was bang geweest dat ik last had gehad van het religieuze karakter van hun gemeenschap. Ik kon hem gerust stellen. Hoewel ik hun beleving niet deelde en er ook niet te vaak aan wilde participeren, stoorde het me in het geheel niet. Het bindt de mensen hier sterk aan elkaar en geeft daardoor een kracht aan de organisatie die enorm is.
Broeder Frank had voor ons een hotel geregeld in Dhaka voor morgen waarbij hij vertelde dat we wel ongedierte spray moesten meenemen en muskieten netten. Het leek mij leuker om wat comfortabeler te slapen en ook Ria even een korte break te bieden uit de viezigheid hier. Ria vond het wel moeilijk om daar geld aan uit te geven, zelfs als het mijn geld is. Zelf heb ik natuurlijk ook wel behoefte aan schoon.
Wellicht maakt ze zich ook zorgen over de rolstoel die ze nog te kort komt. Het is (voor ons: maar) 200 euro. Hier erg veel geld. Nou, die rolstoel komt er toch wel.
Het is wel een gek gevoel om de boel hier gewoon weer achter te laten morgen. De ellende en armoe blijft gewoon hier. Onze bijdrage is niet eens een druppel.
Ria komt et thuis, dus het is weer tijd voor een uurtje doelloos lopen.
-
26 Oktober 2011 - 12:57
Marianne Pas:
Wat gaat de tijd snel: nu al zit je werk erop! Op naar Dhaka, naar ik hoop toch in een beetje comfortabel hotel. En dan naar huis. Tijd om uit te rusten, terug te kijken en te zien wat dit avontuur je heeft gebracht. En wat jij de mensen daar hebt gebracht!
Goede thuisreis! -
26 Oktober 2011 - 13:25
Annekee:
Zo te zien ben ik niet de enige die onder werktijd stiekum jouw verslagen zit te lezen. Dat gaat de goede kant op, Marianne! Theo, wat fijn en wat heerlijk dat je het zo goed hebt kunnen doen, dat je het qua ongemakken doorstaan hebt EN dat je er zaterdag weer bent. Reis voorzichtig. Laat aub niets bij de douane liggen deze keer. Blijven opletten bij overstappen etc. Je bent nog niet thuis. Daarna neem ik de regie wel weer over ;-). -
26 Oktober 2011 - 15:56
Dymph:
Zo te horen is alles heel goed gegaan, al vind je het nog geen druppel op een gloeiende plaat. Het werd wel heel erg gewaardeerd begrijp ik. Nu nog een veilige reis terug! -
26 Oktober 2011 - 17:53
Corine:
Hallo Ria en Theo, wat een prachtige verhalen van jullie allebei. Hartverwarmend dat jullie in zo weinig tijd zoveel hebben kunnen doen!
Een goede terugreis gewenst voor Theo en een goede doorreis voor Ria.
God Speed! -
26 Oktober 2011 - 19:20
Anneke Vann Dijk:
Nog een paar dagen dan zit het erop voor je wat gaat dat toch hard.
Je heb toch al mooi werk verricht al is het geen druppel. In de hoop dat ze er nu ook wat mee doen en blijven doen. Het is toch triest zolas die vrouw die om jouw hulp vroeg om haar probleem dat er dan geen pravicy is voor haaar. Er is daar zeker niemand die daar als zoiets als psycholoog of psycho therapeut werkt dat kennen ze daar zeker niet.
Veder wat bedoeld Ria met de dunne is dit om je postuur je gedrag of your faece? het zal het laatste wel zijn aan de foto te zien.
Nog sterkte de laatste dagen en een voor spoedige terug reis.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
