Zaterdag 1 december 2012

Zaterdag, 1 december 2012.
Een bewogen dag. Natuurlijk staat het een beetje in het teken van afscheid nemen van Bangladesh. Ria echter had meer een kennismaking in gedachten en wel van Dhaka. Inderdaad een hele ervaring. Stel je de Leidsestraat voor in Amsterdam op een zonnige zaterdagmiddag en dat vermenigvuldigd met het aantal straten dat Amsterdam heeft, ver versmalt de straten eerste met 50%, dan neem je de trottoirs weg en maak daar min of meer open riolen van. Daarnaast leg je bagger, in het wegdek zelf maak je enorme gaten, haalt hele stukken weg, en dan nog kom je nauwelijks in de buurt.
Nizam liet ons eerst enkele monumentale gebouwen zien. Het was niet duidelijk of hij er zelf trots op was, want hij laat zijn emoties niet zo duidelijk blijken.
Bij het laatste monument werd net een film opgenomen. De opname werd even onderbroken om ons van de monumentale trap af te laten lopen. Wellicht binnenkort in uw theater, met in een klein hoekje Ria en ik die ongemerkt langs proberen te sluipen.
Eerst even aan de thee. Werd weer een bezienswaardigheid voor de Bengalen, omdat wij Chapaties met suiker aten. De groenten en de sausen die werden aangeboden vertrouwden we niet echt.
Daarna wilde ik graag even naar de rivier. Dat gaat niet zomaar. Om bij de oever te mogen komen, moet je eerst een kaartje kopen.
Nizam stelde voor even een boot te huren, dus voeren we op en neer naar de overkant. Een prachtig gezicht, maar wat een stank in die rivier. De leerindustrie zit stroomopwaarts. Wie Asterix en Obelix heeft gelezen weet wat een leerlooierij voor effect kan hebben. Varen was heerlijk. Even een klein briesje in het overigens hete Dhaka.
Boeiend genoeg moesten we ook om de oever weer te kunnen verlaten betalen. Hoezo niet ondernemend?
Vervolgens wilde Ria mij oud-Dhaka laten zien. Nizam wees ons af en toe op een huisje dat er al een eeuw of langer stond. Ik vond het geheel gewoon indrukwekkend. Wat een mensen, wat een verkeer, wat een commercie.
Ik had er wel tegenop gezien om Dhaka in te gaan. Na de ervaringen in Mymensingh vond ik het eigenlijk wel genoeg. Vandaag hebben we het zorgvuldig opgebouwd, Eerst in een motorriksja. Om een beetje aan het geweld om ons heen te wennen.
Even uitstappen bij het vorige eervorige week afgebrande deel van de slums. Ernstig. Ook indrukwekkend dat mensen op de restante weer met plastic en hout nieuwe huisjes hebben gebouwd als tijdelijk onderkomen naast de tentjes die de Rode Halve Maan heeft geschonken. Het blijft triest dat mensen überhaupt zo moeten wonen.
Daarna even wandelen en verder met een gewone riksja om dan pas echt te voet de stad in te trekken.
Ria wilde naar een bekende winkel vlak bij een haar bekende straat. Het viel nog niet mee om duidelijk te maken waar dat was, maar uiteindelijk stond zij toch die zaken te kopen waarvoor ze gekomen was.
Vervolgens per motorriksja weer naar het huis van Nizam, even een fruithapje, een verslagje schrijven en dan rusten, want over twee uur vertrekken we naar het vliegveld, op huis aan.
Tot binnenkort dan maar weer.