Zondag

Zondag 1 augustus 2010
Ook op zondag moesten wij vroeg op om 8.45 te kunnen vertrekken. Eerst wil ik alle mensen danken die ons feliciteerden naar aanleiding van de in het vorige blog genoemde trouwdag. Bedoeld was: Zaterdag is hier een trouwdag waardoor wij om de haverklap trouwpaartjes tegenkwamen. Voor hen die het weten willen: onze trouwdag is 24 april.
Wij verlaten nu definitief Moskou in de richting van St. Petersburg. De temperatuur is nog niet lager (in de kamer was het vanmorgen 33*), maar we verlaten in ieder geval de bosbranden en de veenbranden. De Russische president heeft besloten dat de gebieden rond Moskou geheel onder water moeten worden gezet om deze problemen verder te voorkomen.
In de bus is het erg rustig zo vroeg in de morgen, vooral na de hete nachten. Onze reisleidster bespreekt eerst het programma voor vandaag. Nu gaat ze verder toelichting geven op de Russische mentaliteit. Voor haar lastig, omdat zij – al woont zij al zes jaar in Goes – altijd een Russin zal blijven en dus eigenlijk ook over zichzelf spreekt.
Russen stammen af van Slavische volken. Deze zijn nooit onder invloed van Rome geweest. De beschaving is hier later ontstaan dan in het Westen. De keuze voor de Orthodoxie heeft ook voor een scheiding met het Westen gezorgd. Ook het Cyrillische schrift maakte de scheiding groter. Daarnaast waren er in de 12e en 13e eeuw de invallen van Mongolen. Uiteindelijk leidde dit ook tot vermenging van de rassen en kwam er ook een Aziatisch type Rus.
Kiev is de wieg van de Russische staat. In de 18e en 19e eeuw werden de contacten met het westen steeds groter. Per de Grote was vooral gericht op het Westen. In 1917 na de revolutie werden al deze contacten voorbij. Het ijzeren gordijn werd toen al opgericht. Iedereen die naar het Westen ging was niet welkom teug. Contacten met buitenlanders waren niet geoorloofd. Vandaar dat men ook nu nog huiverig is over contacten met buitenlanders. Oogcontact wordt vermeden. Russen zijn enorme patriotten. Gevoel van collectivisme is groot. Russen zijn vrienden in nood. Zij geven niet alleen advies, maar delen alles wat zij hebben met mensen in nood.
Russen zijn driftige mensen, ongeduldig. Door de enorme afstanden is het land een beetje chaotisch en ongeorganiseerd. Afspraken worden ruim opgevat. Service gerichtheid werd de afgelopen 50 jaar niet echt ontwikkeld, al wordt er vooral door de jongere generatie wel een inhaalslag gemaakt.
Onderweg bezoeken wij het huis van Tschaikovski. Veel van zijn werkattributen zijn bewaard gebleven en ook het huis waar hij jarenlang met zijn neef samenleefde. Opvallend verschijnsel ook bij dit museum dat we kaartje moeten kopen, onder andere voor twee tentoonstellingen en dat dan één minuut later blijkt dat de belangrijkste tentoonstelling is gesloten. Ook voor het mogen maken van foto’s moet een extra kaartje worden gekocht dat ook daadwerkelijk wordt gecontroleerd.
Pas twee minuten onderweg stoppen we alweer. Nu bij MacDonalds om koffie te drinken. Gelukkig stopte er ook net een bus Japanners met hetzelfde doel, zodat we de twintig minuten die onze reisleidster voorstelde hard nodig zullen hebben.
Vlak voor lunchtijd komen we aan in Tver. Een vriendelijke plaats aan de Wolga. De kamer is klein, maar bijzonder heet. In de badkamer staat ook nog de verwarming vol pot, zodat het wel een sauna lijkt. Als je uit de badkamer komt, is de 33* in de kamer een hele opluchting. Even tijd om te lunchen en dan de volgende excursie: bezoek aan het samowar museum. Aanvankelijk niet iets om te denken: “Ja, dat wil ik!” Het blijkt erg leuk. Vooral de bijbehorende thee ceremonie met bijbehorende verhalen over gewoonten en gebruiken.
Vanaf dat moment hebben we vrij en aan het slenteren, over de Wolga (nou ja, de brug) en door de stad. Opvallend is het verschrikkelijk oude en krakkemikkige tram- en bus materieel waarmee men zich hier moet verplaatsen. Soms vrees je dat het ter plekke uit elkaar zal vallen. Maar het werkt allemaal, en het rijdt op tijd. Get doet me een beetje denken aan toen ik zelf heel jong was, niet zo lang na de oorlog. Mensen hier hebben nog een hoop in te halen, en zijn daar zo te zien ook hard mee aan het werk.
Het valt ons op dat vooral meisjes en jonge vrouwen zich hier in Rusland op en top verzorgen, terwijl de jongens en mannen er tamelijk slonzig bij lopen. Volgens onze reisleidster heeft dat onder andere te maken met het vrouwenoverschot dat hier schijnt te zijn.
Het borrelen op een terrasje blijft een avontuur. Het is hier niet zo touristisch en dus alleen een Russische kaart. Daarna naar een grote supermarkt om brood en dergelijke te kopen voor onderweg morgen. Wat een feest, zo’n supermarkt. Ik vind het gelijk jammer dat we zelf niet koken, om eens wat van de spullen te kunnen uitproberen.
Het restaurant dat wij hadden uitgezocht had helaas geen tafels meer vrij, dus uiteindelijk zaten we bij een fast food zaak. Smaakte prima en de jongens waren weer erg tevreden met de frieten met saus.