17-10

17-10
Vanmorgen uitgeslapen tot half acht. Ik hoefde pas om 10.00 uur aanwezig te zijn bij een bijeenkomst van vrijwilligers die in groepjes op schoolprojecten leiden qua vredesonderwijs. Polly heeft de leiding. Een zeer getalenteerde vrouw. Zij leidt de groep, zingt voor, speelt het orgeltje, houdt de structuur vast en zorgt ondertussen ook nog voor sfeer. Tijdens de bijeenkomst van gisteren was zij degene die snel begreep waarover het ging en de principes snel kon toepassen. Er wordt heel veel gewerkt met verhalen, waardoor weinig tijd en ruimte overblijft voor concepten.
Ik lijk steeds dezelfde mensen tegen te komen die met verschillende petten op in verschillende groepen participeren. Na het instuderen van een lied wordt de groep opgedeeld om onderling successen uit te wissel naar aanleiding van de vorige keer, en eventueel punten ter verbetering. Er worden wel veel positieve dingen uitgewisseld, maar weinig over wat de deelnemers hebben gedaan om het succesvol te maken.
Een belangrijk thema van het vredesonderwijs is het waarderen van verschillen, in plaats van het veroordelen van iemand, omdat hij anders is. In de Bengaalse maatschappij is dat nog veel sterker ingebakken dan in de onze. Rollenspel over wie de sinasappel mag hebben en het zoeken naar win-win oplossingen. De groep blijkt hierin erg creatief.
In de pauze wordt er veel gepraat en ook onderling gezongen, gedanst en muziek gemaakt. Bangladesh is een land van de vele liederen. Veel mensen kennen honderden liederen uit hun hoofd.
Een naar huis voor een korte siësta. Vanavond zijn we voor het diner bij de broeders uitgenodigd. Chapatie met rode spinazie. Na afloop behoorlijk ziek geweest.