Zaterdag 22 oktober

Vandaag is AnneRose jarig. Van harte gefeliciteerd. Je laatste pre-Bangladesh verjaardag.
Vanmorgen was Ria niet erg lekker, dus die zegde haar Day Care voor vandaag af. Teleurstellend voor degenen die op haar wachtten, maar beter nu even rustig aan dan over de grens gaan. Gelukkig wist niemand dat mijn schema vanmorgen leeg was. Ik heb dat zorgvuldig verborgen gehouden. Het aantal ideeën dat men heeft van wat ik nog zou kunnen doen is groot. Nu kon ik zelf ook rustig aan doen. Na het ontbijt zijn we allebei weer naar bed gegaan. Om half elf stond ik op en ben wat sinasappelen gaan kopen en andere boodschappen om Ria verzorgd achter te kunnen laten. Had ik ook nog even tijd om de mail bij te werken en wat mensen te schrijven. Lunch bij de broeders en vervolgens met het Peace Program naar een school op de andere oever. De boottocht was deze keer zonder natte voeten of broek. De motor van de boot ging zo te keer dat ik er onbedaarlijke jeuk van in mijn neus kreeg. Bij de vertrekplaats van de boot rijden vrachtwagens af en aan met zand. Blijkt dat ze op die plek een nieuwe brug gaan bouwen. Zo op het eerste gezicht zal die brug niet zo druk worden, want aan de andere oever is qua infrastructuur helemaal niks. Een klein zandpad dat dreigt af te kalven. Vanaf de boot moesten wij eerst geruime tijd door wat bij ons de uiterwaarde zou worden genoemd en dan de dijk op (het genoemde zandpad) om na drie kilometer bij een school te komen. Was aardig opgezet in twee verdiepingen. Klaslokalen van ongeveer een derde van onze klaslokalen met daarin strak in het gelid twee rijen banken. Voldoende om 40 kinderen te plaatsen. Op school is geen elektriciteit en geen stromend water. Waar de kinderen vandaan komen is voor mij een raadsel, want ik zie in geen velden of wegen een nederzetting. Er zijn 9 klaslokalen die allemaal in twee shifts gebruikt worden. De ene groep kinderen komt ’s morgens naar school, de andere groep ’s middags.
Voor de gelegenheid waren de banken op de veranda gezet, zodat wij met de kinderen wat vrijer konden werken. Polly heeft de leiding en geeft in vliegende vaart een twee uur durende les die de kinderen van begin tot het einde geboeid volgen. Veel afwisseling met bord werk, verhalen, liedjes, ideeën bedenken in kleine groepjes, een balspel met een laken. De essentie van vandaag: als je een win-win situatie (Joy-Joy in het Bangladees) wilt bereiken, zal je met je opponent moeten samenwerken. Voor ons volwassenen een meestal moeilijke les. Voor kinderen van 10-11 jaar na een korte les gewoon vanzelfsprekend.
Ria (weer opgeknapt) is net thuis als ik kom en verwacht bezoek: Alex, die morgen met 9 gehandicapte kinderen en hun moeder naar een centrum voor hulpmiddelen gaat. Hij wil nog wat laatste instructies en adviezen. We drinken gezamenlijk thee.
Ria is heel enthousiast over haar bezoek aan de Club voor Koningen en Koninginnen, maar zal daar zelf over berichten.